تهران، خ شهید بهشتی، بعد از تقاطع سهروردی، جنب ایستگاه مترو سهروردی، پ 172 واحد 1
دَف، یکی از سازهای کوبه‌ای در موسیقی ایرانی است که شامل حلقه‌ای چوبی است که به آن حلقه‌های فلزی (معمولا با ترتیب ۱-۱-۲) آویخته شده و پوست نازکی از جنس پلاستیک یا چرم و پوست حیوانات بر حلقه چوبی کشیده‌اند و آن با ضربه‌های انگشت و کف دست می‌نوازند. این ساز از سازهای ضربی (کوبه‌ای) ایرانی شبیه به دایره و بندیر است. دف از دایره بزرگ‌تر و بم‌تر و از بندیر کوچک‌تر و تیزتر است. ساز دف در تولیدی‌ها با ۳ اندازه دو چهارم – سه چهارم – چهار چهارم ساخته می‌شود.
سُلفِژ (به فرانسوی: solfège) یا سرایش، در موسیقی، تکنیکی آموزشی برای آموزش نواک و آوازخوانی است که در آن هر نُتِ میزان با سیلاب خاصی که سیلابُ سُلفژ (یا سُلافاسیلاب) نامیده می‌شود، خوانده می‌شوند. هفت سیلاب که عملاً استفاده می‌شوند عبارت‌اند از: دو، رِ، می، فا، سُل، لا، سی (یا تی). برای سلفژ تعاریف متعددی بیان می‌شود. سلفژ را می‌توان خواندن مجموعه‌ای از نت‌ها […]
آواز یا نغمه اصطلاحی است در موسیقی سنتی ایرانی که برای توصیف مجموعه‌ای از گوشه‌ها به کار می‌رود که معمولاً در کنار هم و مستقل از یک دستگاه اجرا می‌شوند. آوازهایی که معمولاً در ردیف موسیقی ایرانی نام برده می‌شوند عبارتند از آواز ابوعطا، آواز دشتی، آواز افشاری، آواز بیات ترک، و آواز اصفهان (یا […]
سنتور سازی ایرانی و اصیل میباشد که در بسیاری از مناطق دیگر دنیا نیز با نامها و ساختاری متفاوت رواج دارد. بعضا اعتقاد بر آن است که ساختار اصلی ساز پیانو متاثر از سنتور بوده است. سنتور ایرانی شکلی ذوذنقه ای دارد و دارای هجده گروه چهارتایی سیم است و جمعا دارای هفتاد و دو […]
علاقه‌مندان عزیز می‌توانند جهت کسب اطلاعات بیشتر، بصورت حضوری و غیرحضوری با ما در ارتباط باشند
دیدگاهتان را بنویسید