ویولن ساز زهی و آرشهای است. این ساز کوچکترین عضو سازهای زهی-آرشهای است. اصالت این ساز به کشور ایتالیا بر میگردد.
برای نواختن روی شانه چپ قرار میگیرد و با آرشه که در دست راست نوازنده است، نواخته میشود.
کوک سیمهای ویولن از زیر به بم به ترتیب: می (سیم اول)، لا (سیم دوم)، ر (سیم سوم)، سل (سیم چهارم).
اصوات سیمهای مجاور نسبت به یکدیگر فاصله پنجم درست را تشکیل میدهند. در این وسعت صدا ویولن قادر است تمام فواصل کروماتیک و کوچکتر از آن را اجرا نماید. از معروفترین نوازندگان این ساز میتوان به آنتونیو ویوالدی و نیکولو پاگانینی و پابلو دو ساراساته اشاره کرد.
سه تار سازیست ایرانی و اصیل و قدیمی که شاید تغییر شکل یافته ساز کهن و تاریخی تنبور است طوری که از ابعاد کوچکتری نسبت به تنبور برخوردار است ، وسعت و امکانات صوتی این ساز به تار نزدیک شده است ولی تکنیک های نوازندگی آن منحصر به فرد میباشد. امروزه اکثر جامعه موسیقی سه […]
تنبور سازیست کهن و موسیقیدان بزرگ فارابی، تئوری موسیقی آن دوران را بر اساس این ساز تشریح کرده است. تنبور در نواحی شمال شرقی، شرق و جنوب شرقی ایران با نام دوتار شناخته میشود و در نواحی غربی کشور بین مردمان آیین یارسان با نام تنبور. بسیاری از صصاحبنظران برآنند که ریشه اکثر سازهای زهی […]
سُلفِژ (به فرانسوی: solfège) یا سرایش، در موسیقی، تکنیکی آموزشی برای آموزش نواک و آوازخوانی است که در آن هر نُتِ میزان با سیلاب خاصی که سیلابُ سُلفژ (یا سُلافاسیلاب) نامیده میشود، خوانده میشوند. هفت سیلاب که عملاً استفاده میشوند عبارتاند از: دو، رِ، می، فا، سُل، لا، سی (یا تی). برای سلفژ تعاریف متعددی بیان میشود. سلفژ را میتوان خواندن مجموعهای از نتها […]
علاقهمندان عزیز میتوانند جهت کسب اطلاعات بیشتر، بصورت حضوری و غیرحضوری با ما در ارتباط باشند
دیدگاهتان را بنویسید